In een wereld vol onzekerheid en snelle veranderingen, vooral als het gaat om technologie, klimaat en sociaal gedrag, is het bijna onvermijdelijk om je voor te stellen wat er gaat komen. In die zin is kunst – en dan met name audiovisuele kunst – een krachtige manier om ons te helpen reflecteren. Het is in deze context dat post-apocalyptische serie "See", geproduceerd door Apple TV, valt op een absoluut indrukwekkende manier op.
Vanaf het begin is het duidelijk dat dit serie heeft niet de intentie om zomaar een stukje vluchtig vermaak te zijn. Integendeel, het presenteert zich als een provocerend, tot nadenken stemmend en emotioneel boeiend werk. Sterker nog, het trekt niet alleen de aandacht, maar verandert ook volledig de manier waarop we naar de toekomst kijken – of, paradoxaal genoeg, hoe we zouden kunnen overleven zonder die te zien.
Een blinde toekomst, maar vol onthullingen
Ten eerste is het belangrijk om de centrale premisse van "See" te begrijpen. Het verhaal speelt zich af in een dystopische toekomst, nadat een verwoestend virus een groot deel van de wereldbevolking heeft gedecimeerd. Als direct gevolg hiervan verloren de weinige overlevenden hun gezichtsvermogen. Later, na generaties in duisternis te hebben geleefd, werd blindheid een normale, bijna spirituele toestand. De maatschappij herbouwt zichzelf vervolgens op basis van nieuwe codes, nieuwe overtuigingen en nieuwe manieren van leven.
Op deze manier wordt de serie voert ons mee naar een absoluut originele realiteit. Steden, werktuigen, oorlogstactieken en zelfs religieuze ceremonies worden gevormd door dit gebrek aan visie. Bovendien verdiept de productie zich in de creatie van een nieuwe lichaamstaal, nieuwe manieren van communiceren en overleven. De serie maakt indruk juist omdat ze wat velen als een beperking beschouwen, transformeert tot een rijke en fascinerende menselijke conditie.
Jason Momoa: veel meer dan een krijger
Baba Voss, gespeeld door de charismatische Jason Momoa, is de hoofdpersoon van het verhaal. Hoewel hij op het eerste gezicht een gewone stamstrijder lijkt, beseffen we al snel dat er veel meer schuilgaat achter zijn brute kracht. Naarmate de afleveringen vorderen, zien we een man die getekend is door tragedie, geleid door diepe waarden en gedreven door een onvoorwaardelijke liefde voor zijn familie.
Het is in feite via de figuur van Baba Voss dat serie onderzoekt verschillende morele dilemma's. Hij beschermt met hand en tand twee geadopteerde kinderen die geboren zijn met een als gevaarlijk beschouwde gave: het zicht. Dit feit maakt het gezin uiteraard tot een doelwit van vervolging, waardoor niet alleen hun veiligheid, maar ook de balans van het hele sociale systeem in gevaar komt.
Momoa's performance gaat dan ook veel verder dan fysieke actie. Hij brengt in stilte complexe emoties over, zoals angst, moed, loyaliteit en opoffering. Zo dompelt de kijker zich onder in de reis van een man die, zelfs zonder te zien, veel meer ziet dan degenen die de macht hebben.
Blindheid als spiegel van de samenleving
In plaats van blindheid alleen als een obstakel te beschouwen, "Zie"-serie Transformeert deze aandoening tot een centraal element van de plot, vol filosofische betekenissen. Door het verhaal heen beseffen we dat echte blindheid niet alleen een kwestie is van fysiek zicht, maar ook van onwetendheid, vooroordelen en het ontkennen van kennis.
Deze allegorie wordt overigens op slimme wijze versterkt door het script. Wie ziet, wordt vervolgd, beschouwd als heksen of ketters. Kennis is een risico geworden, en nieuwsgierigheid een zonde. We worden daarom aangezet tot de vraag: in hoeverre kan een samenleving datgene wat ze niet begrijpt, negeren of vrezen?
Bovendien is de serie dwingt ons om parallellen te trekken met de huidige wereld. We leven in een tijdperk van visuele overdaad, gemanipuleerde beelden en oppervlakkige informatie. Maar door ons in een realiteit te plaatsen waar zicht niet bestaat, dwingt 'Zien' ons om andere zintuigen te gebruiken – zowel fysiek als emotioneel.
Landschappen, geluiden en zintuiglijke onderdompeling
De productie van Apple TV verdient ook een pluim vanwege de technische kwaliteit. Allereerst is het decor adembenemend. Hoewel het zich afspeelt in een wereld van blinden, serie presenteert ons grandioze landschappen, van dichte bossen tot imposante bergen. Het contrast tussen het landschap en de omstandigheden van de personages is opzettelijk – en uiterst effectief.
Bovendien is het geluidsontwerp een spektakel op zich. Doordat het gehoor het zicht vervangt, krijgt geluid een ongekende betekenis. Elk geluid is beladen met betekenis. De kijker begint op zijn beurt aandacht te schenken aan details die eerder over het hoofd werden gezien: een brekende tak, een snelle ademhaling, het geluid van voetstappen in de modder. Dit alles zorgt voor een zeldzame en boeiende onderdompeling.
Bovendien zijn de kostuums en objecten die de personages gebruiken, ontworpen om een wereld te weerspiegelen waarin tast en gehoor essentieel zijn. Elk detail versterkt de geloofwaardigheid van dit denkbeeldige universum – en dat is precies wat ons volledig geboeid houdt.
Inclusie en representatie: een nieuw pad in de sector
Een ander aspect dat benadrukt moet worden, is de inzet van de productie voor inclusie. In tegenstelling tot andere werken die simpelweg beperkingen zonder authenticiteit in beeld brengen, ging "See" verder. De serie nam bewust blinde of slechtziende acteurs op in relevante rollen. Deze beslissing vergroot niet alleen de waarheidsgetrouwheid van het verhaal, maar draagt ook bij aan een breder debat over toegankelijkheid en diversiteit.
Vanuit dit perspectief doorbreekt 'See' paradigma's en zet het een nieuwe standaard. In plaats van visuele beperking als een bijfiguur te beschouwen, is het de kern van alles – en behandeld met respect, diepgang en een hoofdrol. Met andere woorden: serie laat zien dat representatie niet zomaar een trend is, maar vooral een noodzaak.
Religie, macht en de angst voor kennis
De politieke en religieuze subteksten in "See" kunnen niet worden genegeerd. Naast de fysieke conflicten is er een constante ideologische botsing tussen de personages. De dominante religie in de serie predikt dat visie een vloek is en dat de kennis van de oude wereld vernietigd moet worden. Daarom wordt de zoektocht naar kennis een daad van rebellie.
Op deze manier wordt de serie roept zeer actuele vragen op: wat gebeurt er als leiders geloof gebruiken om te manipuleren? Hoe ver kan angst voor anders-zijn ons brengen? Wat is de ware kracht van kennis?
Zulke reflecties maken het werk nog intenser. Hoewel het zich afspeelt in een hypothetische toekomst, verbindt "See" zich op een verontrustende manier met het heden. Daarmee overstijgt het het sciencefictiongenre en benadert het maatschappijkritiek, iets wat maar weinig series zo kundig doen.
Een ervaring die na de aftiteling doorgaat
Uiteindelijk is "See" meer dan een overlevingsverhaal. Het is een zintuiglijke, filosofische en emotionele ervaring. De afleveringen vermaken ons niet alleen, ze prikkelen ons. De serie haalt ons uit onze comfortzone, dwingt ons om naar binnen te kijken en nodigt ons bovenal uit om ons een toekomst voor te stellen waarin zien niet het belangrijkste is.
Naarmate we verder komen in het verhaal, beginnen we te beseffen dat de meest essentiële waarden – liefde, empathie, moed en wijsheid – niet afhangen van fysieke zintuigen, maar van wat we in ons dragen. En dit verandert ongetwijfeld alles.
Als u dus op zoek bent naar een productie die veel verder gaat dan het post-apocalyptische cliché, als u ontroerd wilt worden en tegelijkertijd wilt reflecteren, twijfel dan niet: “See” is de serie die uw visie op de toekomst voorgoed zullen veranderen.
Heb je deze streamingdienst niet? Klik dan op de onderstaande knop en ontdek hoe je je favoriete films en series gratis kunt kijken!
